Natuurlijk bezochten we veel optredens en festivals. Met onze camper 'Barreltje' toerden we van Bluesfestival naar akoestische concerten. Veel interviews werden ter plaatse gemaakt. We denken in het bijzonder terug aan de medewerking van o.a. Micheal Burks, Harry Muskee, FathMouth, Tanning Blues, Robert Burton Hubele, Thad Beckman, Tinis Fashby, Daniel Lohues en vele anderen Door onze emigratie plannen kwam in 2006 een einde aan dit programma.
In 2001 organiseerden we ons eerste Bluesfestival. De Locatie was de ongerestaureerde Oude Remise in Nieuweschans. Er waren optredens van The Greyhound Bluesband, Don't Loose Your Cool, Thad Beckman (USA), Claude Bourbon (F) en de Carrotfarmer Splintergroup. Laaste was een band van jonge talenten, speciaal opgericht en getraind door Henk Wortelboer, voor deze editie van het festival.
Het ministerie van Landbouw en Visserij zorgde voor een "Grunninger" toevoeging aan het festival. Met hun humoristische teksten konden ze ook de niet-Groningers bekoren.
Ralph de Jongh presenteerde tijdens The Acoustic Concerts in 2006 het album "Live at Crossroads". Uitgebracht in een speciale oplage van slechts 100 stuks bij Ethical Records. Een echt verzamelaars album, wat dan ook binnen 'no time' was uitverkocht. Hieronder vind je ook een gedeelte van het optreden van Ralph de Jongh, tijdens het festival.
Andere optredens waren van Rene Lamberts, Just the 2 of Us en This=It.
Door Bobtje Blues
Voor tweede editie van het Big Barrel Blues Festival kwamen organisatoren Gerrit Klaasen en Mirjam Heemskerk tot het besluit er deze maal een akoestische versie van te maken. Een initiatief dat ik als rasechte bluesliefhebber alleen maar kan toejuichen. Zij slaagden er in (en dit zonder te overdrijven), voor een kwalitatief uitstekend programma te zorgen.
Voor de liefhebbers van akoestische blues was dit evenement een uitgesproken mogelijkheid internationale top artiesten aan het werk te zien. Zeg maar een echt festijn voor de liefhebbers van folk,- country en akoestische blues, met uit de U.S afkomstige Waymon "Buttermilk" Meeks, uit Canada Robert Burton Hubele en tenslotte het Nederlandse duo K.C & Son.
Niet alleen dit maar ook het feit dat dit festival een hulde(betuiging) was aan wijlen Lance Young was één van de redenen voor mijn aanwezigheid aldaar in het verre Noorden van Nederland. Plaats van locatie was Mini Cultureel Centrum 'Aeilko Zijlker' te Nieuw-Beerta (Groningen). De entree bedroeg amper 15 Euro, een vergoeding waarvoor men acht uur top live muziek terug kreeg. Omdat dit evenement reeds om 17.00 uur begon, en de avond swingend en lang was, zorgde het MCC voor zowel warme als koude versnaperingen.
Tevens was er de 200ste uitzending van het programma "Bluestrain" Radio Winschoten/Reiderland die tussen 18.00 en 19.00 uur opnamen maakte en alle optredende artiesten interviewde, en natuurlijk muziek fragmenten maakte voor de live uitzending die afgelopen zaterdag () werd uitgezonden.
Jamsessie
Bij mijn aankomst omstreeks 17.00 uur met maar liefst 580 km op de teller, was ik net op tijd voor de "Upwarming Jamsessie". Bij het aanhoren van de eerste tonen door de volledige tributeband wist ik dat het goed zat, deze avond zou geschiedenis schrijven in mijn weliswaar prille loopbaan als bluesreporter. Toen ook nog Herbie Grezel zanger en mondharmonicaspeler van High Hemperature het gezelschap kwam vervolledigen was het helemaal genieten. "Crossroads" en "Rollin' and Tumblin'" konden reeds op heel wat appreciatie van het publiek rekenen.
Tribute To Lance Young
Normaal zou de afsluiting in het teken staan van een huldebetoon aan Lance Young. Maar om één of andere reden werd beslist dit tussenin te doen. Het is in de wereld van de blues niet ongebruikelijk op deze manier stil te staan bij het overlijden van een collega. In nagedachtenis van deze op 12 augustus te Jackson Mississippi overleden vriend, brachten de artiesten een paar nummers van hem ten gehore. Robert bracht een eigen sterke interpretatie van "Stormy Monday" ooit het lievelingsnummer van Lance. Speciaal voor deze gelegenheid studeerde Waymon een nummer van Lance in, "Between The Blues and Bluegrass" dit was dan ook magistraal te noemen. Ook vader en zoon van Son deden hun duit in het zakje, met "Tear in Texas". Ik ben er pertinent zeker van dat Lance onder ons aanwezig was en dit alles met goedkeurende blik heeft aanschouwd.
Het hele festival helemaal schetsen zou mij te ver gaan, want alle artiesten brachten twee sets van ongeveer drie kwartier met tussenin deze huldebetuiging aan Lance.
Optredens
We kregen Waymon "Buttermilk" Meeks uit Fort Worth, Texas. Waymon was aanvankelijk een rasechte Mississippi Delta stijl bluesman die met zijn dobro menige Award in de USA wist te winnen. Hier in Nieuw-Beerta laveerde hij met het grootste gemak tussen stijlen als: Mississippi delta blues, akoestische Texas blues, en de Piedmont stijl. Zijn krachtig en innemend gitaarspel deed mijn blueshart met de minuut sneller slaan. Songs van Robert Johnson "Kind Hearted Woman Blues", Son House "Dead Letter Blues" en een overheerlijke versie van Sleepy John Estes "Going To Brownsville" gaan me lang bijblijven.
Ook vocaal kon hij zijn mannetje staan, dit bewees hij ten volste in "Grimming In My Face" waar zijn warme soulvolle stem wonderen verrichte, deze dan nog gebracht zonder begeleiding van gitaar of wat dan ook, prachtig!! Een soort kramp in één van zijn vingers maakte dat hij Robert Johnsons song "Stop Breaking Down Blues" voortijdig moest afbreken. Maar na het heerlijke slow blues nummer "Mr.Riverboat Caption" was dit euvel van de baan en kon hij mezelf en het publiek terug vergasten op heerlijke akoestische gitaarblues, dit slechts begeleidt van stevig stampend voetwerk. Dat hij het niet alleen moet hebben van coverwerk bewees hij ten volste in een eigen geschreven nummer met als titel "I Should Have Listened", meteen een knap visite kaartje van zijn kunnen.
Ook was er de uit Alberta, Canada afkomstige Blues troubadour Robert Burton Hubele. Hij brengt met jazz, folk en country verweven bluesnummers, deze afgewisseld met anekdotes en humoristische verhalen. In zijn optreden bewandelde hij samen met het publiek alle stijlen van deze muziek. Roberts instrumenten zijn een National Steel slide gitaar en een akoestische folkgitaar, dit vergezeld van krachtige en intrigerende vocalen.
Hij heeft een eigen stijl ontwikkeld enerzijds geïnspireerd door Hank Williams en anderzijds door Muddy Waters. Een stijl apart dat wel, maar Robert wordt niet voor niets in zijn eigen land "De blues troubadour" genoemd. Hij bracht nummers uit zijn nieuwste album "The Human Heart" die in Canada een groot succes is.
Voorbeelden hieruit waren "Everything But The Blues" en het gevoelige "I Was Wrong". Dat hij een groot songschrijver is bewees hij ten volste met "Black, White and Blue" een nummer dat hij pas drie weken terug heeft geschreven.
Robert brengt zijn songs en verhalen op onnavolgbare wijze. Het verhaal waarin hij door de bergen wandelt, waar rust en stilte zijn enige metgezel zijn, wordt plots verstoord door een Jet die de geluidsmuur doorbreekt, heeft hij prachtig in een song verwoord met als titel "A Little To Much". Is het niet stilaan tijd dat ook Europa kennis maakt met dit uitzonderlijk talent.
Voor K.C & Son was het een hernieuwde kennismaking met Nieuw Beerta. Afgelopen voorjaar verzorgden vader en zoon van Son al een optreden in het MCC Aeilko Zijlker. Vanwege het grote succes vonden de organisatoren het een goed idee ze nog eens terug te vragen. Hun optreden waarbij K.C. op gitaar en bluesharp speelt en zoon Michel de contrabas en de drums voor zijn rekening neemt, vind ik persoonlijk fenomenaal.
Dit duo heeft een eigen stijl ontwikkeld dat ik eigenlijk met niemand anders te vergelijken is. Ook bij het publiek viel hun optreden in de smaak, want reeds bij het vierde nummer was de dansvloer al aardig gevuld, je moet het maar doen dit met een akoestische set!! Vooral "Blues Stringer" waarin beide artiesten de zang verzorgen was tegelijkertijd prachtig maar vooral ontroerend om te horen. Naar mijn gevoel was de tweede set de meerdere, waarin K.C nu had geopteerd om slide te gaan spelen. Nummers van Elmore James "The Sky Is Crying", J.L Hookers "Boom Boom" en Tommy Johnsons "Big Road Blues" kregen een totaal andere dimensie wanneer deze beide artiesten in deze songs hun eigen inbreng in plaatsen. Het enige eigen nummer "Midlife Blues" hoeft helemaal niet onder te doen, naar mijn oordeel mogen ze in de toekomst meer van dit fraais brengen.
Vader en zoon brachten het country getinte nummer "Skillet Good And Greasy" met topklasse, jammer genoeg kan ik er de originele uitvoerder niet van terug vinden. Ik zie reeds uit naar een volgende ontmoeting met dit energiek duo.
Of sommigen me nu gek verklaren om deze enorme afstand af te leggen voor een eerder kleinschalig evenement als dit, laat me volledig koud. Mijn liefde voor de blues kent geen grenzen, zeker wanneer mensen als Gerrit en Mirjam het lef hebben hun nek uit te steken om zoiets waardevols als een akoestisch bluesfestival te organiseren. Maar al te vaak wordt door heel wat mensen vergeten waar het allemaal vandaan komt. Tevens wens ik op deze manier nog eens mijn dank te betuigen voor de goede zorgen die ik van hun beider mocht ontvangen.
Bobtje Blues, Ieper België.
Big Barrel Blues: Liefde voor de blues kent geen grenzen - 20/11/02
Helaas mochten de organisatoren geen regionale journalisten ontmoeten op het Big Barrel Blues Festival in Nieuw-Beerta op 2 November j.l. Onbegrijpelijk eigenlijk, mailt organisator Gerrit Klaassen ons, omdat dit festival één van de weinige in de provincie Groningen is, die kan wedijveren qua kwaliteit en internationaal karakter met de grotere festivals elders in het land. Om U toch een verslag te doen toekomen, vind u hieronder een artikel van een Belgische journalist en wel Bob Deraeve-Sabbe uit Ieper, die om aanwezig te kunnen zijn 580 km aflegde. Zijn artikelen verschijnen in diverse muziekbladen. En nu dus ook op Folkforum.nl. Tevens zijn de stukken van Bobtje Blues - onder welke naam hij schrijft - terug te vinden op de website: www.bobtjeblues.com
Lance Young was pas kort in Nederland, toen wij zijn boekingen en PA begeleiding oo ons namen. Gerrit trad enkele malen samen met Lance op, o.a. tijdens de bluesnacht in Emmen, in Nieuw-Beerta en in Zevenaar, waar ook de opnames werden gemaakt voor de CD "Mellow during diner, blues for desert". Na een paar maanden vertrok Lance onverwacht terug naar Jackson, Mississipi, alwaar hij enkele dagen later aan zijn ziekte overleed.
Tijdens de bluesnacht in Emmen
